Benim çocukken en sevdiğim oyun çamurdan köfte yapmaktı, köfteleri duvarın kenarında kurduğum hayali mutfakta pişirir, ağaç yaprağından yaptığım tabaklara dizerdim. Şimdi bazı okulların bahçelerinde bu tarz mutfaklar “mud kitchen (çamur mutfağı) ” var. Özgürce çamuru ellerimizle yoğururken; toprağa, suya, taşlara dokunabildiğimiz oyunlar için. Günümüzde çocukların doğa ile içiçe geçirdiği zaman giderek azalırken bir yandan da teknolojinin ilerlemesi ile elektronik ve plastik oyuncaklar daha fazla satılır, alınır oluyor.

Çocuklar da giderek doğal olandan uzaklaşıyor. Halbuki tüm dünyada kurucusu oldukları okul öncesi eğitim sistemleri kullanılan Maria Montessori, Rudolf Steiner, Magda Geber ve Loris Malaguzzi’nin önerdikleri oyuncak türlerinin ortak özelliklerinden biri doğal materyalden yapılmış olmalarıdır. Bunun birçok nedeni var mesela doğal materyalden yapılmış oyuncaklar çocuğa; dünyayı ve çevresini tanımak için daha fazla bilgi sağlıyor. Farklı ağaçlardan yapılmış aynı küpün ağırlığı, dokusu ve hatta kokusu bile farklı oluyor. Doğal materyalden yapılmış ürünlere dokunmanın verdiği hissin farkını anlamak için gözlerinizi kapatıp bir eliniz ile plastik bir masaya bir eliniz ile ahşap bir masaya dokunabilirsiniz. Ahşap ve doğal materyalden yapılmış oyuncaklar ilk seferde daha yüksek fiyatlı gibi görünüyorlar ama kullanım süreleri ve dayanıklılıkları göz önüne alındığında daha avantajlı oluyorlar. Ayrıca ekolojik ve sürdürülebilirler. Mesela ben oğlumun ahşap oyuncaklarına bakarken kendimi, bir gün bu oyuncak ile oynamadığı zaman, onu başka bir şeye dönüştürebilirim diye düşünürken buluyorum.

Son olarak bence doğal oyuncakların sadelikleri ve renkleri bulundukları alana doğal bir uyum sağlamalarına neden oluyor. Bir çoğumuzun evinde oyuncaklar evin tam kalbinde yer alıyor en azından estetik görünsünler değil mi?